Domingo 3 Febreiro, Escola de Teatro Rianxo



Obra: “O Campelo”

GRUPO.- Escola de Teatro Rianxo.

Autor: Jose A. Vilariño.

Dirección: Jose A. G. Vilariño

Reparto: O Campelo - Xián Iglesias
Isolina - Irene Fachado
Xesús - Jorge Sobrádelo
Crego - Francisco Gómez
Señor Pedro - Álvaro Ordóñez
Xenoveva - Raquel Ordóñez
Emiliana - Sara Galbán
Pacita- María Dávila
Argentina - Mariana Díaz
Nena - Lucía Ordóñez
Neno - David Fernández.

Equipo Técnico: Rafael Piñeiro / Pilar Fernández.

Duración: 50 minutos
Sinopse: Pepe, O campelo, foi criado de cura, axudante de curandeira, organizador de feiras, festas e mercados ata que rematou na emigración. ¡Por todos os sitios polos que pasou nunca faltou que dicir del.
Dixo:
¡A vida é corta e hai que aproveitala!
¡Se hai guerra, mantédevos á marxe!

Domingo 27 Xaneiro, ¿Non Si?, Teatro



Obra: Pic- nic
Autor: Fernando Arrabal
Traducción e Dirección: Mónica Sueiro
GRUPO.- ¿Non Si? Teatro, (Baiona).

Reparto:
Zapo: Marian Silva / Señor Tepán: Javier Fernández /
Sra Tepán: Xiada Sanlés / Zepo: María García /
Camilleiro: Xosé Reguera / Camilleira: Xiana Vizcaíno
Escenografía, luces, vestiario e son: Mónica Sueiro
Mezclas son: Hugo Rodríguez
Deseño gráfico: fourfreeminds
Fotografía: Cesar Carballo
Duración: 50 minutos

Sinopse: Unha soldado asustada no medio do campo de batalla dunha guerra calquera e nunha época por determinar porque por desgraza, as guerras nunca pasan de moda. Uns pais dispostos a a pasar un marabilloso e feliz domingo facendo un pic-nic para a súa filla, coa de tribulacións que debe estar a pasar a pobriña na guerra. Unha inimiga despistada que pasaba por alí e topa cunha familia agradable que tras capturala convídana a comer.
Pic- Nic é un alegato contra as guerras e o seu absurdo, feita dende a tenrura, a inocencia e o absurdo do clown.
Primer premio do certame "Galiza Crea",
Direccion Xeral da Xuventude

NOVAS

O motivo de colgar aqui esta nova é porque nos "Domingos a Escena", da Temporada 2005-2006, nosoutros si tivemos o pracer de poder ver o espectáculo, "Monstruos" do Grupo Avento de Vigo. Non nos colle por sorpresa polo tanto que acadaran tantos premios.
La V. de G. (18-1-2008)
Teatro
Unos monstruos de los escenarios
La compañía amateur viguesa Avento Teatro ha conseguido más de treinta premios en certámenes de toda España con su último espectáculo.
Autor:David Suárez
Localidad:Vigo
Durante el 2007 se han recorrido media España presentando su último espectáculo, Monstros. Han ganado un premio como mínimo en todos los certámenes a los que se han presentado y han conseguido que compañías de teatro profesionales reconociesen su trabajo. Los vigueses Avento Teatro trabajan con la seriedad y profesionalidad de una compañía de teatro pero usando las últimas horas del día como hacen los grupos amateur.El grupo de teatro Avento nació en Vigo en 1985 como uno de los pioneros del teatro aficionado en Galicia. Desde aquel momento la composición del grupo ha variado, de hecho, ahora mismo solo queda una persona de las que empezó con la compañía. Siete espectáculos a sus espaldas y un buen número de premios reconocen su trayectoria que ahora se ha consolidado con Monstros, una historia cómica protagonizada por Frankenstein, la niña del exorcista, un peculiar vampiro y una momia. Todos ellos son monstruos que han perdido la maña en en lo de meter miedo. Detrás de todas esas máscaras y bestias se ocultan Xoán Abreu, director de la compañía desde 1990 pero que también ejerce como actor, y el resto del reparto: Natalia Villarino, Carlos Roca, Marcos A. Costas, Santiago de Prado, Benito A. Correa y Jonathan Caramés.
Trayectoria
La trayectoria del grupo ha ido en cadena. Gracias al reconocimiento y el éxito de sus producciones han conseguido montar nuevas historias. Su pasión por el teatro es imparable y cuando aún no han terminado de presentar un montaje ya están trabajando en el siguiente. «Aínda que agora está algo mal visto, nós facemos teatro un pouco máis comercial», reconocen, ya que para ellos el teatro es como la lectura, algo en lo que poco a poco hay que ir educando al espectador. «Do mesmo xeito que non se pode pretender que un rapaz de oito anos lea El Quijote, a xente que non é aficionada ó teatro non pode entender as montaxes moi complexas». Es por eso que hacen montajes accesibles al público en general, que cualquiera que se acerque a la función pueda disfrutar. «Non hai nada que nos faga máis felices que cando rematamos un espectáculo a xente se acerque a nós e diga que non se esperaba nada semellante e que nos pregunte cando imos volver a actuar».
Financiación
En lo económico, del éxito de un espectáculo depende también el siguiente ya que hacen teatro por afición y «todo o que gañamos nos certames que nos presentamos o invertimos nos novos espectáculos». Con los más de treinta premios que han ganado durante el 2007 con su gira de presentación de Monstros lo que está claro es que hay presupuesto para montar uno nuevo. En eso llevan trabajando ya un tiempo y tienen previsto poder estrenarlo en cuestión de meses. «Esperamos estrear a nosa nova montaxe no mes de abril ou maio. Aínda que non é un musical hai moito baile» avanza Xoán Abreu, el director de Avento Teatro.
En sus últimos espectáculos ya han podido invertir más en determinados aspectos como la escenografía que compañías profesionales. Lo que ganan no tiene que dar para comer y entonces todo va para el peto y para conseguir que los guiones que ellos mismos montan luzcan los máximo posible. Los medios con los que cuentan llaman la atención de muchos grupos con los que comparten escenario y, de hecho, ya no es la primera vez que una compañía profesional se queda «flipada» con su método de trabajo.
Vida normalA pesar del éxito de la compañía los actores continúan con su vida normal en Vigo. Cada día acuden a su puesto de trabajo y reservan las últimas horas del día para su afición por el teatro. Dentro de la compañía hay administrativos, un profesor de baile, varias personas que trabajan en empresas relacionadas con el sector automovilístico y algún estudiante pero su ajetreada vida no les impide acudir a los ensayos. Se reúnen desde las once de la noche hasta la una, para ensayar y trabajar en su afición teatral, aunque muchas veces al día siguiente su cuerpo se arrepienta.
Aunque se lo toman en serio como si fuesen unos profesionales para muchas cosas prefieren seguir siendo un grupo de aficionados. Ya han trabajado con actores con mejor formación y más experiencia, pero no ha funcionado. Para ser miembro de Avento Teatro lo más importante, según ellos mismos reconocen, es el compromiso. Son de los que creen que con compromiso y con mucho trabajo todo se consigue, aunque sea quitándole horas al sueño.
El panorama
El teatro aficionado gallego va un paso por detrás del español La situación del teatro aficionado en Vigo y en Galicia en general no pinta bien para los miembros de esta compañía que aseguran que se han visto obligados a recurrir a certámenes a nivel nacional porque en Galicia era imposible. «En España estamos actuando en grandes teatros como o Varciademera de Madrid o outros importantes en cidades como Valencia e en Galicia en cambio non podemos acceder con facilidade o Teatro Principal de Santiago ou os de Caixanova en Vigo. Aquí temos que actuar en salas independientes como a Sala Nasa de Santiago» critica Xoán Abreu.
En general, son muy críticos con la situación gallega ya que creen que no hay cultura de teatro aficionado, «a xente cre que é teatro de instituto e hai moita xente que se está tomando as representacións en serio e perdemos o noso tempo para facer espectáculos o mellor que podemos». Además aseguran que en el resto de España sí que han notado mayor conocimiento de lo que realmente es el teatro aficionado. A pesar de esta desventaja gallega, reconocen que en Vigo existen bastantes grupos de teatro amateur aunque muchos de ellos no tienen continuidad.
Sin subvenciones
«Se o teatro está morrendo haberá que deixalo morrer o facer cousas que interesen e non manter funcións que non interesan baixo o mecenazgo das administracións públicas» dice tajante Abreu. Avento Teatro es partidario de hacer teatro sin subvenciones. Nunca han pedido ninguna y están convencidos de que mantendrán esa máxima como en el movimiento que retrataba Achero Mañas en su película Noviembre. La máxima de que el arte no se vende y que el teatro no puede ser competitivo no va con ellos. Defienden con uñas y dientes que se puede hacer teatro sin ayudas y se puede conseguir que interese al público, es sólo cuestión de hacer funciones más accesibles.
18 de enero de 2008 21:49

Domingo 20 Xaneiro, Teatro "Candelexas"




OBRA.- ¡Non!, non somos nin Romeo nin Julieta
DIRECTOR.- Victor Vez Vilar
GRUPO.- Candelexas (Noia).
Duración.- 70 min.


Sinopse: Montse, unha directora escénica vese na obriga de sacar adiante, por encargo dun poderoso produtor teatral, “a costa do que sexa” unha representación do célebre drama, aproveitando o tirón mediático de dous famosos actores: Paola Rivas e Rudy de la Vega
A pésima relación persoal que manteñen entre si os dous protagonistas, dificulta o traballo da directora.
Despois de moitos intentos, de moita paciencia, e de moitos nervios, a directora nin sequera consegue levar a bo termino un mínimo ensaio da famosa escena do balcón do drama Shakespeariano
A situación volvese mais insostible cando, Nuria filla de Rudy, comunícalle ó seu pai unha “terrible” noticia que ó cabo faino recapacitar sobre a “disipada” vida que leva.
Pola súa banda a actriz tenta desbancar ó seu compañeiro por medio dun xovencísimo actor, Antón Losada
A filla do director e o amigo de Paola, parecen mais adecuados ó perfil dos personaxes, pero, ela no é actriz e el un “simple” afeccionado.........
O mundo do teatro visto dende dentro. O “divismo” de certos actores.
A paciencia dos directores para soportar estas situacións.
Aquilo de que “calquera pode converterse en actor”.
Un mundo cheo de convencionalismos e hipocrisía, por certo, non “exclusivo” do mundo da farándula
Todos estes elementos conforman esta comedia, divertida, pero ó mesmo tempo cargada de ironía e crítica social.